Nobel za "upadłe" pochodne
Za 1997 rok Nobla otrzymali Prof. Robert C. Merton (Harvard University) oraz Prof. Myron S.Scholes (Stanford University) za nową metodę wyceny pochodnych instrumentów finansowych.
Robert C.Merton i Myron S.Scholes we współpracy ze zmarłym w 1995 roku Fischerem Blackiem rozwinęli we wczesnych latach 70-tych pionierską formułę wyceny opcji na akcje giełdowe. Ich metoda miała ogromny wpływ na ekonomiczne wyceny w wielu dziedzinach.
R.C. Merton urodzony w 1944 r. jest obecnie profesorem biznesu i administracji w Harvard Business School. W latach 1980-1988 był profesorem zarządzania w MIT. Stopień B.S. w zakresie matematyki inżynieryjnej otrzymał w 1966 r. w Columbia University, stopień M.S. w zakresie matematyki stosowanej w California Institute of Technology w 1967 r., natomiast Ph.D. w zakresie ekonomii w MIT w 1970 r. za pracę "Analytical optimal control theory as applied to stochastic and non-stochastic economies". W 1986 r. został wybrany prezydentem American Finance Association, a w 1993 r. inżynierem finansowym roku. Jest autorem znanej książki "Continuous Time Finance" (Blackwell 1990) i współautorem dwóch kolejnych "Casebook in Finacial Engineering" (Prentice Hall 1995) oraz "The Global Financial System: A Functional Perspective" (Harvard Press 1995).
M.C.Scholes urodzony w 1941 r. jest emerytowanym profesorem finansów w Stanford Graduate School of Business (1983-1996). Doktorat z ekonomii uzyskał w 1969 r. w University of Chicago. Jest także pracownikiem Hoover Institution oraz współwłaścicielem firmy inwestycyjnej Long-Term Capital Management, L.P., w Greenwich w stanie Connecticut. W latach 1992-1993 pracował w znanej firmie Salomon Brothers jako dyrektor działu Fixed-income Derivative Sales and Trading.
LTCM zagrożony bankructwem:
Historia LTCM:Long Term Capital Management (LTCM) - tak brzmi nazwa funduszy inwestycyjnego.
Założył go John Meriwether, najlepszy dealer w banku inwestycyjnym Salomon Brothers. Dla LTCM pracują też dwaj laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii: Myron Scholes i Robert Merton. W wyniku kryzysu w Rosji w 1998 roku LTCM poniósł ogromne straty i stanął na krawędzi bankructwa. W ciągu zaledwie dwóch miesięcy kapitał LTCM zmniejszył się z około 5 miliardów do niespełna 500 milionów dolarów. Według ekspertów, upadek LTCM, w którego operacje zaangażowane były kapitały wielu dużych banków, mógł zdezorganizować światowy system finansowy.
O tym, jak bardzo problemy LTCM zagrażały stabilności rynków finansowych, najlepiej świadczy zaangażowanie w akcję ratunkową nowojorskiego Banku Rezerwy Federalnej.
To z inicjatywy nowojorskiego Fed doszło do spotkania banków, które zgodziły się doinwestować LTCM kwotą 3,75 miliarda dolarów, ratując go przed upadkiem.
W akcji ratunkowej wzięły udział największe banki inwestycyjne świata: Merrill Lynch, Morgan Stanley Dean Witter, Travelers Group, Goldman Sachs, J.P. Morgan, Bankers Trust i Chase Manhattan dostarczyły po 300 milionów dolarów. Lehman Brothers i Paribas Societ Generale dały po 100 milionów USD. Dwa banki, w tym Bear Sterns, nie zgodziły się na udział w akcji ratunkowej.
Źródło : Rzeczypospolita
