Tylko 0,6 proc. zabezpiecza się dodatkowo

Projekt dyrektywy, który poparł dziś w pierwszym czytaniu Parlament Europejski, ustanawia minimalne wymagania dotyczące nabywania i zachowywania dodatkowych uprawnień emerytalno-rentowych, co powinno przyczynić się do poprawy mobilności pracowników w ramach i pomiędzy państwami członkowskimi UE.

Proponowana dyrektywa będzie dotyczyć każdego dodatkowego systemu emerytalno-rentowego, który został utworzony zgodnie z ustawodawstwem oraz praktyką krajową i który ma na celu zapewnienie pracownikom dodatkowej emerytury lub rent. Systemem takim mogą być: umowy ubezpieczenia zbiorowego, systemy repartycyjne uzgodnione przez jedną lub więcej branż lub sektorów, systemy kapitałowe lub przyrzeczenia emerytury zaspokajane z rezerw księgowych, albo każdy zbiorowy lub inny porównywalny system. Jednak wpływ tej regulacji na poszczególne państwa członkowskie będzie niejednolity. W niektórych krajach w ogóle nie ma dodatkowych systemów emerytalno-rentowych, w innych objętych nim jest bardzo niewiele osób w wieku produkcyjnym (np. w Polsce tylko 0.6 %). W Szwecji jednak, podobnymi systemami objęte jest 75 % wszystkich pracowników w wieku od 20 do 64 lat.

Nabywanie praw

Parlament Europejski zrobił krok ku temu, aby ustanowione zostały wspólne, minimalne standardy nabywania dodatkowych praw emerytalno-rentowych. Na przykład, posłowie proponują, aby okres nabywania uprawnień nie przekraczał pięciu lat. Oznacza to, że osoba zatrudniona, po pięciu latach pracy nabędzie uprawnienia emerytalne, które zostaną zachowane po ustaniu zatrudnienia. Obecnie, niektóre systemy we Francji i większość w Portugalii przewidują nabywanie uprawnień jedynie w momencie przejścia na emeryturę, o ile w tym czasie pracownicy nadal pozostają w stosunku pracy.

Posłowie proponują ponadto, aby w każdym wypadku wymóg dotyczący okresu nabywania uprawnień nie miał zastosowania do członka dodatkowego systemu emerytalno-rentowego, gdy tylko ukończy on 25 rok życia. W Niemczech na przykład, minimum to 30 lat. W przypadku, w którym stosunek pracy ustał przed nabyciem przez odchodzącego pracownika uprawnień emerytalnych lub rentowych, dodatkowy system emerytalno-rentowy będzie wypłacał składki wpłacone przez odchodzącego pracownika lub przez pracodawcę w imieniu pracownika.

Zachowanie nieaktywnych uprawnień

Posłowie chcą, aby odchodzący pracownicy zachowywali nabyte prawa emerytalno-rentowe w danym systemie, a państwa członkowskie powinny zapewnić równe traktowanie wartości nieaktywnych uprawnień odchodzących pracowników.. Równe traktowanie powinno uwzględniać się zwłaszcza w przypadku, gdy wartość nieaktywnych uprawnień jest w dużym stopniu zbliżona do wartości uprawnień aktywnych członków systemu emerytalno-rentowego. Wartość nieaktywnych uprawnień powinna podlegać indeksacji uwzględniając stopę inflacji, poziom wynagrodzeń, świadczenia emerytalne i rentowe wypłacane w danym okresie lub stopę zwrotu z aktywów dodatkowego systemu emerytalno-rentowego. Obecnie gwarancje indeksacji nieaktywnych uprawnień posiadają ubezpieczeni pracownicy w Wielkiej Brytanii i Irlandii.

Państwa członkowskie mogą zezwolić dodatkowym systemom emerytalno-rentowym na wypłacenie odchodzącemu pracownikowi kapitału, którego wartość odpowiada wartości nabytych uprawnień emerytalnych, bez konieczności zachowywania tych uprawnień, jeżeli wartość nabytych uprawnień nie przekracza progu określonego przez dane państwo członkowskie.

Przenoszenie uprawnień

Posłowie przyjęli ostrożniejsze podejście w odniesieniu do prawa przenoszenia uprawnień i wykreślili zapis KE, który na to zezwalał. KE proponowała, aby możliwe było przenoszenie wszystkich nabytych uprawnień do świadczeń emerytalnych lub rentowych do nowego pracodawcy. W niektórych krajach przenoszenie uprawnień nie jest możliwe (Finlandia, Hiszpania), a w innych, takich jak Dania, Irlandia, Włochy i Szwecja transfer jest możliwy wewnątrz kraju, ale utrudniony lub niemożliwy w przypadku podjęcia zatrudnienia w innym kraju z obawy na unikanie opodatkowania.

Posłowie stwierdzają jednak, że celem dyrektywy nie jest ograniczenie przenoszenia nabytych uprawnień emerytalnych lub rentowych przysługujących odchodzącym pracownikom i zachęcają państwa członkowskie do podejmowania działań na rzecz stałego wspierania przenoszenia nabytych uprawnień, zwłaszcza w przypadku tworzenia nowych dodatkowych systemów emerytalno-rentowych.

Nie później niż pięć lat po wdrożeniu dyrektywy Komisja sporządzi sprawozdanie, uwzględniające warunki przenoszenia kapitału odpowiadającego uprawnieniom pracowników do dodatkowych emerytur lub rent. Na podstawie tego sprawozdania Komisja będzie mogła zaproponować poprawki do dyrektywy lub inne środki, konieczne w celu zmniejszenia dalszych przeszkód w mobilności pracowników, których źródłem są pewne przepisy dotyczące dodatkowych świadczeń emerytalno-rentowych.

Źródło: Europarlpress