W sprawie utworzenia APEiIZ
Rada Ministrów przyjęła reasumpcję swojej decyzji z 17 września 2002 roku w sprawie projektu ustawy o utworzeniu Polskiej Agencji Promocji Eksportu i Inwestycji Zagranicznych "Pro Polonia".
Ustawa z 1 marca 2002 roku o zmianach w organizacji i
funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i
jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw
przesądziła o połączeniu dwóch dotychczas istniejących podmiotów,
działających w zakresie promocji Polski - Państwowej Agencji
Inwestycji Zagranicznych SA i Polskiej Agencji Informacyjnej SA.
Utworzona w ten sposób Polska Agencja Promocji Eksportu i
Inwestycji Zagranicznych "Pro Polonia" będzie wyspecjalizowaną
instytucją odpowiedzialną za promocję Polski za granicą.
Działalność jednej instytucji wpłynie na zwiększenie efektywności
środków budżetowych przeznaczanych na promocję, poprzez ich
koncentrację w jednym podmiocie.
W profil działania Agencji będą włączone następujące obszary:
- promocja wizerunku kraju na arenie międzynarodowej,
- promocja napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych do
Polski,
- promocja polskich inwestycji za granicą.
Istotne jest, że te dziedziny mają być wspomagane analizami i
badaniami oraz portalem gospodarczym, w którym będą gromadzone
informacje dla potencjalnych inwestorów zagranicznych,
zainteresowanych działalnością w naszym kraju.
Agencja będzie bezpośrednio wspierać politykę gospodarczą państwa
i politykę strukturalną w odniesieniu do rozwoju sektorów
związanych z rynkami międzynarodowymi. Znaczenie tego aspektu
wzrośnie po akcesji Polski do Unii Europejskiej, gdy Polska
przekaże instytucjom wspólnotowym swoje prerogatywy w dziedzinie
traktatowych stosunków handlowych, zachowując autonomię w zakresie
obrotu międzynarodowego.
* * *
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o świadczeniach
odszkodowawczych, przysługujących w razie wypadków i chorób
pozostających w związku ze służbą wojskową.
Ze względu na zmiany społeczno-gospodarcze w ostatnich latach i
restrukturyzację Sił Zbrojnych, ustawa z 16 grudnia 1972 roku
zdezaktualizowała się. W związku z tym przygotowano nowy projekt
ustawy. Jednocześnie niezbędne stało się dostosowanie jej
zasadniczych postanowień (z uwzględnieniem specyfiki służby
wojskowej) do rozwiązań zawartych w ustawie o ubezpieczeniu
społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
W nowym projekcie ustawy m.in.:
1) rozróżnia się stały i długotrwały uszczerbek na zdrowiu
(dotychczas podstawą do odszkodowania był wyłącznie trwały
uszczerbek na zdrowiu);
2) w ślad za przepisami dotyczącymi pracowników przyjęto, że
przyznanie odszkodowania uzasadnia charakter doznanego uszczerbku
na zdrowiu, w tym co najmniej jego długotrwałość;
3) odmiennie od dotychczasowych uregulowań, w odniesieniu do
żołnierzy przyjęto jednorazowe odszkodowanie za 1 proc. uszczerbku
na zdrowiu na zasadach przewidzianych dla pracowników w ww.
przepisach o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy
i chorób zawodowych;
4) założono, że jednorazowe odszkodowanie w przypadku śmierci
żołnierza będzie przysługiwać uprawnionym członkom jego rodziny
(analogicznie jak w przepisach dotyczących członków rodziny
pracownika);
5) przewidziano, że w związku ze służbą wojskową za utracone,
całkowicie zniszczone lub uszkodzone przedmioty osobistego użytku
żołnierzowi będzie przysługiwało odszkodowanie również wtedy, gdy
nie doznał on żadnych obrażeń w trakcie nieszczęśliwego wypadku
(takiej możliwości nie stwarzały dotychczasowe przepisy);
6) w przeciwieństwie do dotychczasowej ustawy w projekcie
jednoznacznie przesądzono, że prawo do ustalania odszkodowania i
jego wysokości będzie przysługiwało przede wszystkim szefom
wojewódzkich sztabów wojskowych, a w sytuacjach szczególnych (gdy
nieszczęśliwemu wypadkowi ulegnie wyższy przełożony wojskowy) -
również ministrowi obrony narodowej.