Wprowadzenie do obrotu jednostek indeksowych

Na sesji giełdowej w dniu 26 listopada 2001 r. wprowadza się do obrotu giełdowego na rynku instrumentów pochodnych jednostki indeksowe na indeks WIG20 określone w standardzie stanowiącym załącznik do Uchwały Nr 16/858/2001 Rady Giełdy z dnia 25 kwietnia 2001 r.

Jednostka indeksowa

Jednostka indeksowa (mini indeks) jest papierem wartościowym,

który naśladuje zmiany procentowe wysokości danego

indeksu. Instrument ten umożliwia inwestorowi inwestycję

równoważną nabyciu całego portfela indeksu, bez konieczności

zakupu poszczególnych akcji wchodzacych w skład

tego indeksu.

Jednostki indeksowe pojawiły się po raz pierwszy na rynku

amerykańskim na początku lat dziewięćdziesiątych i

szybko zyskały przychylność inwestorów. Najpopularniej-

szymi obecnie instrumentami tego typu są papiery

wystawiane na indeksy Standard & Poor's, Dow Jones

Industrial Average oraz Nasdaq 100.

MINIWIG20 na GPW

Na giełdzie warszawskiej jednostki indeksowe pojawiają

się zaledwie kilka lat po ich światowym debiucie. Indeksem

bazowym jest WIG20, odzwierciedlający zmiany cen 20

największych i najbardziej płynnych spółek giełdowych.

Z punktu widzenia stopy zwrotu wynikającej ze zmian cen,

nabycie jednostki indeksowej powinno odpowiadać inwestycji

w portfel 20 akcji wchodzacych w skład tego indeksu.

Wartość jednej jednostki indeksowej jest wyrażana w złotych i

stanowi 1/10 wysokości indeksu WIG20. Cena jednostki Mini-

WIG20 zbliżona jest zatem do cen akcji, dzięki czemu instrument

ten jest dostępny praktycznie dla każdego inwestora.

Przykładowo, gdy poziom indeksu WIG20 wynosi 1500 pkt.

cena jednostki powinna wynosić ok. 150 zł (0,1 zł x 1500).

Jednostki indeksowe umożliwiają osiąganie zysku zarówno

tym, którzy prognozują wzrost indeksu, jak i tym, którzy

mają odmienne przewidywania. Ci pierwsi będą kupować

jednostki (pozycja długa), natomiast inwestorzy prognozujący

spadek indeksu będą je wystawiać (pozycja krótka).

Źródło: "Biuletyn informacyjny GPW"