Zasady wykorzystywania urlopu taryfowego

Do kiedy pracownik musi wykorzystać urlop wypoczynkowy taryfowy? Czy ostatnio zmieniły się przepisy dotyczące urlopów?

Do kiedy pracownik musi wykorzystać urlop wypoczynkowy taryfowy? Czy ostatnio zmieniły się przepisy dotyczące urlopów?

Przepisy Kodeksu pracy regulujące kwestię urlopów wypoczynkowych nie uległy zmianie. W dalszym ciągu pracownik ma prawo do corocznego, nieprzerwanego płatnego urlopu wypoczynkowego, którego wymiar uzależniony jest od ogólnego stażu pracy oraz wymiaru czasu pracy danego pracownika.

Zasadą jest, że pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi urlopu w roku kalendarzowym, w którym nabył on do niego prawo. W tym celu przepisy obligują pracodawcę do tworzenia planu urlopów lub co najmniej ustalenia terminu korzystania z wypoczynku indywidualnie z każdym pracownikiem. Na wniosek pracownika należny mu urlop może zostać podzielony na części. Przepisy wskazują, aby przynajmniej jedna jego część obejmowała nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Reklama

Zarówno pracodawca, jak i pracownik powinni trzymać się terminów ustalonych w planie urlopowym lub indywidualnie między stronami. Ustalenia te nie mają jednak charakteru bezwzględnie wiążącego; jeżeli zajdzie taka potrzeba, możliwe jest dokonanie zmian. Niekiedy modyfikacja jest wręcz obowiązkowa.

Zmiana terminu wykorzystania urlopu jest dopuszczalna na wniosek pracownika umotywowany ważnymi przyczynami, jak również z powodu szczególnych potrzeb pracodawcy (jeżeli nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenia toku pracy). Ponadto przepisy wskazują okoliczności, których wystąpienie sprawia, że urlop albo w ogóle nie zostaje rozpoczęty, albo zostaje przerwany. W takiej sytuacji pracodawca jest zobowiązany do przesunięcia urlopu na termin późniejszy lub udzielenia niewykorzystanej części urlopu w innym czasie.

Jeżeli pracownik nie zdoła wykorzystać wszystkich dni urlopu w ustalonych terminach, pracodawca jest zobowiązany udzielić mu wolnego najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego. Nieudzielanie zaległego urlopu wypoczynkowego do wskazanego powyżej terminu może zostać poczytane za wykroczenie przeciwko prawom pracownika. Przepisy przewidują w takim wypadku sankcję w postaci grzywny od 1000 do 30 000 zł.

Wśród okoliczności powodujących, że urlop w ogóle się nie rozpoczyna, a rozpoczęty ulega przerwany, Kodeks pracy wymienia:
  • czasową niezdolność do pracy z powodu choroby;
  • odosobnienie w związku z chorobą zakaźną;
  • powołanie na ćwiczenia wojskowe albo na przeszkolenie wojskowe na czas do 3 miesięcy;
  • urlop macierzyński.

Przesunięcie rozpoczęcia odbywania urlopu jest możliwe również w innych przypadkach. Przepis wskazujący okoliczności powodujące, że urlop nie może się rozpocząć, nie stanowi bowiem katalogu zamkniętego.

Fakt, że pracodawca nie udzielił pracownikowi zaległego urlopu do końca pierwszego kwartału następnego roku, nie pozbawia tego ostatniego prawa do wykorzystania go. Uprawnienie to wygasa dopiero z upływem okresu przedawnienia roszczenia, tj. po 3 latach od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 291 § 1 K.p.).

Podstawa prawna:

Ustawa z dn. 26.06.1974 r. Kodeks pracy - tekst jedn. Dz.U. 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.

Ergo
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »